18 juli. Maun
Beste mensen, over de 18ekan ik kort zijn. Na de drukke dag van gisteren hebben wij het vandaag rustig aan gedaan. Van Planet Baobab zijn we verkast naar Maun. Daar verblijven wij in Audi Camp. Een rit van ruim 200 kilometer met onderweg olifanten, giraffen en mega veel zebra’s. Altijd mooi om te zien. Na een half uurtje rijden moeten we op de rem voor de politie. Nou is dat niet ongebruikelijk. We hebben al meerdere controles achter de rug. Meestal een vriendelijke agent die wil weten waar je vandaan komt, waar naartoe en even rijbewijs checken. No problemo. Dus we verwachten weer een dergelijke controle. Niets van dat al, we zijn staande gehouden vanwege een snelheidsovertreding. Huh ?!!!?
We zijn alleen bij Gweta een bord van 80 km/uur tegengekomen en verder helemaal niets. Ook niet aan medeweggebruikers overigens. Het is superrustig op de weg en nu dit. De agent claimt dat je hier maar 80 km/uur mag omdat we door een nationaal park rijden en dat e.e.a. 3 km terug duidelijk stond aangegeven. Nou hebben wij beslist niet zitten maffen op de weg, want de weg is er eentje van kuilen alom. Dus wij zijn al een half uur aan het slalommen over de weg. De agent zit al driftig de bon te schrijven. Wij reden 97 km/uur en dat gaat ons 440 Pula kosten. Ik ben in staat om 3 km terug te rijden om het bewuste bord te gaan zoeken. Durf er bijna een weddenschap op in te zetten dat het er niet stond (of maar half, want met regelmaat treffen wij borden horizontaal aan ipv vertikaal). Goed. Ga ik in discussie met meneer agent (ze zijn overigens met z’n tweeën en de andere zit ook al driftig te schrijven)? Of ga ik het er maar bij laten. Weet je wat, zegt ie dan. We maken er maar 400 Pula van. Ik sputter nog wat, dat we de bon wel op het dichtstbijzijnde politiebureau gaan betalen (maar ik had op de kaart al gezien dat de volgende plaats Maun is en dat is dus nog een 150 km rijden èn in een andere provincie). De agent sputtert terug en ik laat het er maar bij zitten. Rap afrekenen en door. 400 Pula is ook weer geen hol voor bijna 20 km te hard. Als ik achter het stuur had gezeten ipv Jan was het meer geweest J
Het levert weer een prachtig handgeschreven document op voor ons prikbord. Het doordrukje voor de agenten gaat weer via een carbonpapiertje. Het blijft grappig.
De weg vervolgen we verder met ons stipt houden aan de snelheden. Ons pakken ze niet meer, alhoewel wij beiden nog altijd in de overtuiging zijn dat er geen bord was.
Op tijd zijn we vandaag in Audi Camp en daar verblijven wij een nachtje in een tent en houden ons de rest van de dag rustig.
We verdwijnen nu voor een paar dagen van de radar en trekken morgen voor twee dagen de bush in. We hopen weer met een hele ervaring terug te komen, maar dat is voor later.
19 en 20 juli. Okavango Delta
Beste mensen, als ik dit in elkaar zit te tikken is het alweer laat in de middag van 20 juli en zijn we zojuist teruggekomen uit de Okavango Delta. Daar hebben wij 2 dagen en 1 nacht doorgebracht en zijn weer een schat aan ervaringen rijker.
Op de 19eloopt om 6.30 uur de wekker af in de tent van Jantje en Edje. Alles wat we denken nodig te hebben voor 2 dagen bush in de Delta hadden we gisteravond al klaargelegd en dat hebben we tot een minimum beperkt. Er gaat 1 rugzak mee en daar zit in:
- 2 tandenborstels + pasta
- Anti muggen en ongediertespul
- 2 flessen water
- 2 paar schone sokken
- Zonnebrillen
- Verrekijker
- Fotocamera
- Zonnebrand
- Powerbank
Kortom, lekker compact op weg. Om 7.30 uur worden we opgehaald met een open truck + aanhanger en dan moet je toch al je warme kleren aan hebben. Wat we de komende dagen mee gaan maken is voor ons ook enigszins een verrassing. Ik heb een 2 daagse tocht geboekt met een Mokoro + bushwalk. We gaan het meemaken. Bij het ophaalpunt worden we voorgesteld aan Paul; onze kok. Okay?
Ik de truck zitten verder nog 3 Belgische jonge dames en een Nederlands gezin. Een stukkie verderop worden nog 2 Fransen opgepikt. En dan zet de truck het op een karren en een stuk buiten Maun slaan we linksaf de Delta in. Vanaf daar is het nog zeker een uur hobbelen naar het punt waar de Mokoro’s klaarliggen. Een Mokoro is een soort van kano. Vroeger werden daar boomstammen voor gebruikt; tegenwoordig fibreglass. De vorm is nog altijd hetzelfde gebleven. Bij de Mokoro opstapplaats is het weer op z’n Afrikaans geregeld Jen als je ziet wat er allemaal uit de truck komt, vraag je jezelf af: moet dat allemaal mee? Yep, moet allemaal mee. Alle vracht en passagiers worden over de Mokoro’s verdeeld uiteindelijk en dan zijn we allemaal op weg. Het is even wennen in de Mokoro. Zelf hoef je niets te doen dan alleen maar genieten van wat je ziet en meemaakt. Iedere Mokoro heeft namelijk zijn eigen bestuurder en die is gelijk ook voor deze twee dagen onze gids. Met een stok wordt de Mokoro door de Delta voortgeduwd door smalle kanaaltjes en over plassen. Zo komen we ook weer hippo’s tegen en allerlei vogels. Het is een mooie en bijzondere tocht die meer dan een uur in beslag neemt.
Als we bij ons eindpunt voor vandaag aankomen zijn de Mokoro’s met alle vracht ons al voor en zijn we in ons kamp gearriveerd. Wat blijkt, iedereen heeft z’n eigen kamp. Dus wij delen niets met de andere medereizigers van vanmorgen. Wij hebben onze eigen ploeg toegewezen gekregen van gids, kok en 2 vrachtmokoro’s. Als wij in ons kamp aankomen is onze koepeltent al opgezet en is onze kok (Paul) al volop in de “keuken” aan het rommelen. Wij krijgen een rondleiding door ons kamp, met als voornaamste: het bushtoilet.
De mooiste WC die we ooit hebben meegemaakt. Zie de foto’s. Een gat in de grond, maar…..met WC-bril op pootjes! Om het gat de boel afgezet met canvas doek. De WC instructie is als volgt: Voordat je de WC ingaat staat er een schop. Die neem je mee de WC in. Dat is het teken dat de WC bezet is. Degene op de WC doet wat ie daar moet doen (wel in de kuil mikken) en vervolgens met de meegebrachte schop zand erover en klaar (en schop weer buiten de WC achterlaten als teken dat de handel weer vrij is).
Onze tent wordt vervolgens ingericht en dan is het tijd voor de lunch. Paul heeft een heerlijke salade gemaakt met koude kip en brood. Wat een verwennerij, je eigen kok.
Na het eten wordt er eerst een siësta gehouden; het is nu toch te warm. En daarna krijgen Jan en ikke Mokoro les van Jason (onze gids). Dat valt nog niet mee kan ik je zeggen, maar we weten droog te blijven en niet om te slaan met de Mokoro.
Na de Mokoro les maken we ons klaar voor onze eerste bushtocht in de Delta. Eerst effe het bush-toilet uitgeprobeerd, water mee, verrekijker en camera mee en we zijn op weg.
Wat nog wel grappig is om te vermelden, onze gids hebben we even geholpen met z’n tentje opzetten. Geen matras, stro eronder om op te slapen. En toen had onze Jason nog een hoofdkussen nodig. Zoekt een paar opgedroogde olifanten drollen bij elkaar en huppeta, meneer heeft een hoofdkussen J
Okidoki. Te voet gaan we op pad de Delta in en dat is toch wel even wat anders dan met een safari jeep. Je raakt uiteindelijk bewust van hoe nietig je eigenlijk bent in dit gebied. We komen buffels tegen (altijd oppassen), giraffen, zebra’s, olifanten, hippo’s, zwijnen, impala’s en kudu’s. Het is een mooie tocht van ruim 2 uur en met name de hippo’s maken veel indruk. Als we terugkomen in ons kamp heeft Paul het avondeten klaar: rijst met runderstoofpot. Prima maaltje met vruchtjes en vanillesaus als toetje. Alles wordt klaargemaakt op het kampvuur en wat wel grappig is, is dat “medewerkers” uit de andere kampen hier bij Paul hun kostje op komen doen. Het struint allemaal één voor één langs. Als ze in het snotje krijgen dat wij het verder niet meer op kunnen wordt alles door iedereen verder verdeeld. Iedereen schept alles door mekaar in een bak die ze meebrengen en er wordt met smaak gegeten. Het is inmiddels donker, het kampvuur is heerlijk warm en samen met onze gids, kok en mee-eters bekijken we onze foto’s van vandaag.
En dan is het nog wat wassen, plassen en tandjes poetsen en kruipen we onze tent in voor de nacht…..
En wat een nacht! Jongens, jongens….Jan valt in slaap (die slaapt werkelijk overal) en ik maak alles van heel de nacht mee. Onze gids had ons vooraf al aangegeven dat we wel wat vee in ons kamp konden verwachten vannacht. En dat was niets overdreven.
Vanaf dat iedereen in z’n tentje is gekropen is alles rondom ons kamp tot leven gekomen. En dan met name de hippo’s. Die komen namelijk ’s nachts uit het water en zetten het op een grazen. En dat gaat met een hoop gebrul en gedoe en gestamp en gekrak van bomen en gewas rondom ons kamp. Verder plonzen ze in en uit water. En dan…. Nog meer lawaai en nu IN het kamp. Wat we vanmiddag al gezien hadden, is dat de bomen in ons kamp allemaal scheef staan en aan één kant helemaal glad zijn. Dat komt door olifanten die met hun rug tegen de bomen aan schuren. En dat is wat er nu midden in de nacht gebeurt! Ten minste 1 olifant leeft zich uit op de bomen in het kamp. Je kunt het allemaal niet zien, maar alles om de tent heen schudt en kraakt. Takken worden van bomen gerukt. Het is een malle bende J
Ik vind het prachtig. Ben geen seconde bang geweest, maar de combinatie van alles rondom de tent met het “matras” waar ik op lig (had ook net zo goed niets kunnen zijn) doe ik geen oog dicht. Wel ergens midden in de nacht rond een uurtje of 3, moet ik eigenlijk een plas doen. Maar we zitten dan op het hoogte punt van het hippo/olifanten-circus om onze tent. Dus ik ga er niet uit. Komt bij dat het KOUD is, dus ik blijf warm onder mijn slaapzak.
Ik weet het uiteindelijk tot 5.45 uur te rekken en als ik dan al gerommel hoor van Paul die alweer in de “keuken” bezig is, vind ik het wel voorbij met de nacht. We zijn met al onze kleren aan gisteravond zo in bed gekropen. Dat heeft als voordeel dat je vlot aangekleed bent.
Jan is inmiddels ook wakker. Het is buiten nog donker, dus dat wordt elkaar assisteren bij het bush-toilet. Naast onze tent heeft Paul inmiddels een bak met warm water voor ons klaar staan om je te kunnen wassen. Allemaal prima geregeld zo. Het water komt uit de rivier en wordt op het kampvuur eerst verwarmd.
Met de ochtendrituelen zijn we vlot klaar en zitten we vlot aan ons ontbijt. Daarna is het water, camera en verrekijker pakken en gaan we op weg voor een bush walk van ruim 4 uur.
Een prachtige tocht hebben we gemaakt en zien eigenlijk weer alle soorten wild wat we gisteren ook hebben gezien. Helemaal top! De tocht wordt nog wel wat spannend als twee buffels ons op de korrel krijgen. Daar wil je geen ruzie mee. Ze behoren niet voor niets bij the big 5.
De tocht vraagt behoorlijk wat energie en als we na ruim 4 uur terugkomen in het kamp is het heerlijk uitrusten in de schaduw. Ik heb honger als een leeuw. Ondertussen heeft Paul alweer een lunch klaargemaakt: gebakken eieren, gebakken aardappelen, pannenkoekjes, sausijsjes, boontjes in tomatensaus, salade. Kortom, een maaltijd voor mensen met honger. Vanuit de andere kampen komt ook de rest weer voorbij gescharreld en zo gaat uiteindelijk alles op.
Na de lunch vallen we nog heel even achterover om wat uit te buiken, om vervolgens het kamp op te gaan ruimen en in te pakken. Alles gaat weer in de Mokoro’s. Eenmaal alles ingepakt stappen ook wij weer bij Jason in de Mokoro en varen we in een rustig tempo retour naar het dorp van de Mokoro gidsen. Daar komt de truck ons en de andere reizigers weer ophalen en hobbelen we allemaal moe, maar zeer voldaan terug naar de bewoonde wereld.
Man, man, wat prachtig en wat een hoop ervaringen en herinneringen om op te teren!
Bush weetjes:
- Vogelnestjes hangen hier in de bush altijd aan één kant van de boom. Dat is de West-kant. De regen komt hier nl uit het Oosten
- Van olifantenkak kun je een prima hoofdkussen maken (maar ikke niet)
- In de bush heb je twee soorten salie; de mannelijke variant en de vrouwelijke. De mannelijke is hard en wordt gebruikt als anti muggen middel door ermee over je huid te wrijven. De vrouwelijke variant is zacht en wordt als WC papier gebruikt.
- Blijf uit de buurt van buffels!
- In je tent ben je veilig – blijf in je tent!