In de nacht van zondag op maandag waren we laat in het hotel. Toen nog in de douche om alle lucht van ons af te wassen, dus het werd laat. Vandaag slapen we eerst uit, op ons gemak een ontbijt op en pas tegen twaalf uur vertrokken. Naar het volgende adres is een 3 uurtjes rijden. Dan hebben we het over een afstand van 74 kilometer. Vandaag is de eindbestemming Nuwara Eliya. Deze plaats ligt aan het nationaal park Horton Plains. Daar willen we morgen naartoe. Dat is maar beter ook, want vandaag regent het de hele dag. Die monniken in Kandy hebben dus hun werk goed gedaan, want het doel van het heilige festival in Kandy is om het te laten regenen. Dan behoudt het land zijn vruchtbaarheid. De voorspelling komt dus uit. Daarvan zal het aantal gelovigen hier niet minder door worden en het zijn er al een hoop.

Bij Kandy bezoeken we nog een werkplaats waar hout bewerkt wordt. Allemaal houtsnijwerk van diverse soorten hout, maar veel in ebbenhout. Van tafels, stoelen, kasten tot en met een heleboel Boeddha beelden. Prachtig, maar we kopen er niets.

Buiten regent het met bakken dus even binnen is geen straf. Na het bezoek van de werkplaats door met onze route. Eenmaal de stad uit verandert het landschap in prachtig groene heuvels met thee plantages. Ook langs de route diverse watervallen. De Engelsen hebben hier duidelijk hun stempel gedrukt. Dat is ook te zien aan de huizen langs de route. Het is een heel ander beeld van Sri Lanka maar ook weer erg mooi. De weg is goed aangelegd en maakt vele bochten. Het blijft lekker om je over het rijden niet druk te hoeven maken. Onderweg maken we nog een stop bij de Blackwood theefabriek. Toeristen krijgen daar een rondleiding terwijl er gewoon gewerkt wordt. Plukkers komen hun zakken met theebladeren afleveren en dat is zwaar werk. Een plukker moet om aan enigszins een inkomen te komen ten minste 20 kilogram thee plukken. In de fabriek worden de bladeren gedroogd en vermalen. Voor het maken van thee zijn geen chemicaliën nodig, het is een natuurlijk proces. Naast het zware werk schijnen er ook een hoop cobra slangen in de theevelden te zitten. Bedrijfsrisico zullen we maar zeggen.

De regen gaat vandaag lekker door en de temperatuur is ook flink gedaald. Dat komt ook doordat we hier hoger in de bergen zitten. Later in de middag komen we aan in Nuwara Eliya en deze plaats ligt op 1893 meter boven zeeniveau. Het is een klimaat dat de Engelsen heerlijk vonden, dus tijdens de Engelse overheersing bouwden die hier hun huizen en verblijven. Ons hotel is een overblijfsel van de Engelsen en dat is duidelijk te zien. Houten vloeren, open haarden, echt een Britse uitstraling. Geldt ook voor de tuin rond het hotel. Hagen keurig in vorm en bloemperken.

Vandaag doen we verder niets bijzonders, even lekker uitrusten in het hotel, goed gegeten en op tijd naar ons bedje. Theeplukken als beroep is trouwens geen aanrader.

Vanmorgen moeten we vroeg uit de veren, half 7. Vandaag gaan we het gebied Horton Plains National Park bezoeken. Dat is vanaf het hotel een klein uurtje rijden. Half 7 dus opgestaan, vlot het ontbijt op en hup in de auto naar Horton Plains. De weg naar Horton Plains is er eentje om niet te vergeten. Vanuit Nuwara Aliya wordt de weg al vlot een weggetje van slechts één wagen breed en niet al te best geasfalteerd. Hier en daar wordt er aan de weg gewerkt en dat is altijd een spektakel om te zien. Daar snappen wij echt helemaal niets van. Op badslippertjes lopen ze hier achter een wals. Veel werk wordt met de hand gedaan met slechts een oude schop als gereedschap. Mahesh vertelt dat er over sommige stukken weg vaak anderhalf jaar gedaan wordt om die af te krijgen. wegafzettingen zijn er niet, het verkeer hobbelt zich tussen de wegwerkzaamheden door. Richting het nationaal park zou het echter wel aan te raden zijn dat er eens iets aan de weg gedaan wordt. Maar ach, het heeft zo ook allemaal wel z'n charmes. 

Vanmorgen waren we trouwens al ver voor de wekker wakker. In Nuwara Aliya zit blijkbaar een moskee en daar vond een of andere mafkees het nodig om vanaf een minaret via luidsprekers de wereld het ochtendgebed toe te schreeuwen. Fucking 10 voor 5 in de ochtend... doe eens normaal, we hebben vakantie!

Terug naar Horton Plains. De weg is heerlijk smal, de afgronden heerlijk diep, prachtig om te zien. Het is echter wel bewolkt met af en toe regen vandaag. Ik hoop dat dat nog opknapt, want in Horton Plains willen we heel graag Worlds End zien. Dat is een kloof van ee kilometer diep en bi helder weer kun je 80 kilometer ver kijken. Horton Plains ligt op een hoogte van 2400 meter. Jan en ik lopen in een vest rond en voor ons is het wat fris, maar goed te doen. Mahesh loopt met een wollen muts op zijn hoofd en heeft het koud, maar houdt zich groot. 

Na het parkeren van de auto beginnen we aan onze wandeltocht. We willen namelijk de wandeltocht maken naar Mini Worlds End (voorproefje), Worlds End en Bakers Falls. De laatste is een grote waterval. De wandeltocht is in totaal 9 kilometer en vergt het nodige klim- en daalwerk. Het blijkt een prachtige tocht. Aan het begin hebben we nog een regenbui tot aan Mini Worlds End, maar daarna begint het op te klaren en we hebben geluk. Als we bij Worlds End komen breken de wolken open en krijgen we een prachtig panorama voorgeschoteld. De wolken rond Worlds End maken het alleen maar mooier en we kunnen ver kijken. Als je de reisgidsen leest over Worlds End hebben de meeste reizigers de pech dat Worlds End in de wolken zit en dat het regent. We hebben dus vandaag geluk met de opklaringen. 

Natuurlijk zie ik bij Worlds End nog net een smal paadje dat ons nog hoger brengt. Afrastering kennen ze hier niet. Ik weet niet hoe vaak Mahesh 'carefull' tegen mij gezegd heeft, hij heeft het er niet zo op. Maar als we echt niet verder kunnen, zie ik hem toch ook wel genieten van het uitzicht. Hij vertelt dat hij hier nog nooit eerder is geweest. Nou, eens moet de eerste keer zijn!

Als Mahesh zich eenmaal op z'n gemak voelt, vertelt hij dat hij toen hij 16 was, van 20 meter hoogte uit een palmboom is gevallen en beide enkels gebroken had. Gevalletje hoogtevrees nu dus. 

Het verder volop genieten bij Worlds End en na de nodige rust zijn we verder gegaan naar Bakers Falls. De wandeltocht blijft een tocht met prachtige natuur en de waterval is er een voor in een film. Prachtig, prachtig. Vanaf de waterval is het nog 3,5 kilometer terug naar de auto, maar het blijft een heerlijke wandeltocht. Terug bij de auto komen we nog Samba herten tegen. Die zien er uit zoals wij een hert kennen, inclusief gewei, maar ze zijn donker bruin in tegenstelling tot onze licht bruine herten. Onderweg hier naartoe kwamen we deze herten ook al tegen. Bij de eerste die we zagen zaten we rechtop in de auto en riepen: 'kijk rechts, kijk rechts!' Tssssssss....links van de auto stond de rest van de kudde op een meter afstand, rechts maar eentje ver in de bosjes. Wat zijn we af en toe toch ook uilskuikens :-)

Over de hele tocht hebben we 3,5 uur gedaan. Het weer is prachtig opgeklaard en we hebben dus veel kunnen zien. Onderweg terug naar het hotel zijn we bij een 'restaurantje' gestopt, want honger hebben we nu zeker na die tocht. Wij bestellen een omelet en Mahesh een lokale rijstschotel. We geven voor de zekerheid meer dan 3 keer aan dat de eieren 'well done'  moeten zijn. Niks rauw hier naar binnen werken. Mahesh floept er even tussenuit en als hij terugkomt blijkt dat hij de keuken geïnspecteerd heeft. Toch wel erg makkelijk hier allemaal met een gids erbij. Hij weet dat wij bleekscheten accuut aan de schijterij gaan van een verkeerde bacterie. Hij zegt dat het er erg netjes is en dat we ons geen zorgen hoeven te maken. Dus de omelet smaakt ons ineens meer dan prima. De rijstschotel van Mahesh is er eentje om U tegen te zeggen. Hij zegt dat het voor hem te veel is, dus wordt er nog een bordje bijgeschoven en smult Jan ook van de rijstschotel mee. Inclusief het drinken moet ik 1000 rupees afrekenen. Dat is dus een 6 Eurotjes voor een lunch voor 3 personen. Ik reken 1200 rupees af en de man van het restaurant is helemaal gelukkig.

Met volle buiken terug naar het hotel. Van daaruit zijn we nog te voet de stad in gegaan voor een postkantoor. Toch even een kaartje naar onze mama's en papa gedaan. Voor 4 kaarten en 4 postzegels zijn we 200 rupees kwijt.... €1,50. Ben benieuwd wanneer deze kaarten voor die anderhalve euro in Nederland aan gaan komen.

Vanaf het postkantoor weer retour naar het hotel en dan begint weer ons avondritueel: douchen, eten, mailen, beetje TV zappen en lekker tukken. Eens kijken hoe laat die maf van die moskee morgen weer wakker is....