fraser island

En dan worden we op zondagmorgen wakker van de vogels op Fraser Island (30 september). Dat is toch een ander geluid dan de mussen en merels thuis. Wat ik trouwens ook altijd fijn vind om mee wakker te worden. Maar, alle regenwoud geluiden blijven toch wel bijzonder. Weer lekker vroeg uit de veren vandaag, 6.00 uur. Ik geloof niet dat wij tijd aan het verspillen zijn deze vakantie. Om 6.30 uur schuiven we aan voor het ontbijt in het hotel en nog vlot de tandjes poetsen en een plas en hop naar het verzamelpunt voor de 4WD tour van vandaag. 7.45 uur verzamelen, 8.00 uur weg. Het is een aardige club die vandaag mee op deze tour gaat. Ondertussen zien we een hele hoop jeeps en andere 4WD’s vertrekken. Een normale auto kom je hier niet tegen en dat wordt mij kort na vertrek volledig duidelijk.

Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld. Grofweg 124 kilometer lang en op het breedste punt 22 kilometer breed. En al dat volk met een 4WD komt hier naartoe voor o.a. het 75 mile beach. Met je jeep over het strand rijden is hier de sport. 

Wij gaan niet met een jeep, maar met een bus. Yep en wat voor één! Dat is effe een bus met power. Heel even ben ik een klein beetje teleurgesteld dat wij niet met een jeep gaan, maar dat is zo voorbij. Onze chauffeur (Gary) is een ervaren ouwe rot en zodra je het terrein af bent van het resort begint het pad van los wit zand door het woud. Vanuit de bus is het een belevenis op zich hier te mogen zijn. Vanuit het resort steek je met de bus dwars het eiland over om aan de andere kant het 75 mile beach op te gaan. En daar waar de jeeps te laag zijn om door zee te rijden, is de bus dat niet en dat maakt het mooi. Gary stuurt de bus met gemak over het zand en door zee. 

En zo komen we als eerste stop bij Eli Creek. Een zoetwaterriviertje dat hier in zee uitkomt en deze rivier is kraakhelder. Je kunt er lopend of zwemmend doorheen en dat levert weer mooie foto’s op. Vervolgens zetten we koers naar het scheepswrak. Zonder foto van het scheepswrak ben je niet op Fraser Island geweest. Het is het wrak van een schip dat hier 80 jaar geleden is gestrand. Je zou verwachten dat dat inmiddels door alle bezoekers wel gemolesteerd zou zijn, maar dat is helemaal niet het geval. Het schip ligt inmiddels wel voor meer dan dat helft in het zand. De natuur doet z’n werk.

Wat je verder op het strand ook tegenkomt zijn vliegtuigjes (3 stuks). Na het bezoek aan het scheepswrak wordt er bij de vliegtuigjes gestopt en wie wil kan (uiteraard tegen betaling) een vlucht over het eiland maken. Tja….. moet ik nog iets uitleggen? Stukkie vliegen dus J

Opstijgen en landen op een zandstrand ga je volgens mij niet al te vaak meemaken. Nou, dat kan weer van de bucketlist.

Maar ook de tijd vliegt helaas voorbij en na de lunch wordt er nog een stop gemaakt bij Central Station en vanuit daar een wandeling door het woud waar we weer op een ander punt door Gary met de bus opgepikt worden. De laatste stop van deze tour is bij Lake McKenzie. Inmiddels is het gaan regenen en valt er een redelijke onweersbui. Voor de kleuren van het meer is dat wat jammer, maar ach, we hebben al zo veel mooi weer gehad deze vakantie, dan moet je niet mopperen over die ene bui. De natuur hier kan wel een buitje gebruiken. 

Na Lake McKenzie zetten we koers naar het resort, waar we om 16.15 uur retour zijn. Weer een hele ervaring rijker. We maken verder de dag vol met eerst maar eens douchen, eten en de finale football kijken. Vanavond de Grand Final; de Roosters (Sydney) tegen de Storms (Melbourne). De Roosters winnen de wedstrijd, maar vóór het eindsignaal lag ik al in dromenland.