Dinsdag, 2 juli 2019

Op ons gemak, maar toch ook wel op tijd zijn we wakker. Ik had expres de wekker maar gezet zodat we op tijd aan het ontbijt kunnen. Wat een haast op de eerste echte vakantiedag zul je denken? Nou, om 8 uur hebben wij een meet & greet met onze reisagent. Wij moeten alle beschrijvingen en vouchers nog ontvangen en dat gebeurt hier op het eerste adres. Prima ontbijt en stipt om 8 uur zit onze reisagent al op ons te wachten. Kaarten, boekje, vouchers en vooral veel informatie en tips and tricks voor onze reis. Nou, klinkt spannend allemaal, wij hebben er zin in! 

Voor wie wil weten hoe het ondertussen met mijn oog is….een heel stuk beter kan ik je zeggen. De oogoperatie van gisteravond is op dit moment wat mij betreft geslaagd. Het ziet er allemaal een stuk minder opgezwollen en rood uit. Pijnvrij nog niet helemaal, maar ik heb nu goede hoop J

Na de meet & greet pakken we op onze kamer onze rommel weer bij elkaar, kieperen de handel in de auto en vertrekken richting Sesriem en Sossusvlei. We hebben vandaag een route van zo’n 380 km. Eenmaal op pad, maken we ook alweer snel onze eerste stop bij de shopping mall in Windhoek. Gistermiddag zijn we ook nog naar een shopping mall geweest en hebben toen een voorraadje voor onderweg aangelegd. Broodjes, kaas (tuurlijk), Nutella (altijd okay), pindakaas (ranzige troep, maar Jan vindt dit lekker) en wat appels. En natuurlijk niet te vergeten: WATER. Altijd voldoende water mee. Verder gisteren ook een SIM-card hier in mijn telefoon laten zetten. Mocht er hier iets gebeuren, kun je makkelijker bellen en tegen lokaal tarief. Hoppa, dat was gisteren.

Vandaag nog maar een shopping mall aandoen. Deze keer voor een winterjas. Jawel, je leest dit goed, een winterjas. Het is hier na zonsondergang tot ruim na zonsopkomst allejezus koud. Ik heb voor ieder van ons truien, winddichte jacks en een muts en sjaal bij, maar voor mij blijkt het onvoldoende. De shopping malls zijn hier overigens supermodern. Doet helemaal niks onder voor Nederland. In de mall van vanmorgen hebben we in no time een outdoor winkel gevonden en een heerlijk jasje voor mij. Die gaat in NL ook gewoon van pas komen.

Okidoki. Na deze ongeplande stop voor een jas zijn we dan echt op weg. De eerste 80 km van vandaag gaan over een goede asfaltweg. Net buiten Windhoek treffen we een paar apen in de berm aan en dat is toch ook wel weer onverwacht. En dan…. Na de eerste 80 km nemen we de afslag C14 rechtsaf en is het gedaan met het asfalt. Gravel en dat verandert niet meer tot ons overnachtingsadres. In totaal vandaag dus 300 km gravelweg gehad van alle varianten kwaliteit. Van redelijk t/m super slecht en alles daartussen. 300 km is dan best een hele afstand en daar hebben we dan ook zowat de hele dag voor nodig. Maar, de omgeving is ronduit PRACHTIG en in combinatie met een dergelijke weg zijn wij helemaal happy. De temperatuur loopt vandaag op van rond het vriespunt in de ochtend tot bijna 30 graden Celcius aan het einde van de middag. Om 17.00 uur komen we aan in het Quiver Camp vlak bij Sesriem. Het zijn allemaal afzonderlijke huisjes. We melden ons bij de receptie en krijgen de sleutel van huisje 17 overhandigd. Het meiske aan de receptie moppert dat wij laat zijn als ik nog avondeten bij haar wil bestellen. Je kunt hier namelijk je eigen braai houden. En dat is? Een braai is eigenlijk een BBQ. Ik bestel vlot bij de receptiemopperkont: kip, salade, zoete aardappel, uien, tomaten en macaronisalade. Verder nog een zak hout en een firestarter. Moet goedkomen J

Eenmaal bij ons huisje zijn we al snel weer geland en het is er ronduit prachtig. Vanaf je veranda kijk je de woestijn in en we beleven op deze manier een prachtige zonsondergang. Ondertussen wordt onze bestelling voor onze braai per jeep geleverd en kunnen we aan de slag. Te drinken hebben we echter alleen water bij ons. Dat is toch wel wat saai bij onze braai, dus ik spring nog even in onze jeep richting de receptie om daar bij de bar een fles wijn te scoren. Ook dat weer prima gelukt en later bij onze braai blijkt dat ik een prima Zuid-Afrikaanse wijn gescoord heb. De fles ging leeg. 

Wat ik trouwens bijna nog vergeet, is dat we inmiddels een nummerplaat van de auto missen. De gravelroute hiernaartoe had ik al beschreven, maar je moet het uiteindelijk zelf meegemaakt hebben om te begrijpen wat voor weg we vandaag gereden hebben. Ik weet in ieder geval zeker dat we deze auto niet zonder steenslag (en schade aan de onderkant) gaan inleveren. Nummerplaat aan de voorkant mist op dit moment ook en dat vind ik toch effe wat minder. Bij de receptie ook nog maar even nagevraagd wat nu. Blijkt dat een nummerplaat aan de voorkant verplicht is en dat het missen van een nummerplaat aan de achterkant van de auto geen probleem is. Kortom, we trekken de nummerplaat van de achterkant en bevestigen die met ijzerdraad aan de voorkant. Ergens onderweg moeten we wel een nieuwe plaat zien te regelen.

Voor onze braai gebruiken we onze keuken bij ons huisje. Zulke goeie braaiers zijn wij nou ook weer niet. Vuurtje stoken kan ik dan weer wel goed. Dus de vlam gaat in ons pakket met hout en dat zorgt er uiteindelijk voor dat we heerlijk gegeten hebben bij ons eigengemaakte kampvuur. 

Wat wel grappig was, was dat 2 hutjes verderop het hutje bevolkt werd door vier jongelui. Die zag ik al een hele tijd tobben met hun vuur en ik had al tegen Jan gezegd dat het ze niet wilde lukken. Na een half uurtje tobben is één van de jongelui naar ons gekomen om te vragen hoe wij het vuur aangekregen hadden. Kijk, dat vind ik dan wel weer lachen J. Generatiekloofje. Ikke mee met die gast. Aanmaakblokje hadden ze al verspeeld en men was met het WC papier aan de slag gegaan. Gaat em niet worden kan ik je dan zeggen. Ikke effe dood hout van het bosje bij ze voor de deur gesprokkeld en laten zien hoe je een echt kampvuur bouwt. Respect alom en men wilde vooral weten hoe ik dat toch geleerd had. Ik vertelde ze dat Jan mij inmiddels McGyver noemt en daarop kreeg ik 4 nietszeggende blikken…. McGyver, het zei ze werkelijk niets. De generatiekloof bleek groter dan gedacht. 

Maakt allemaal niet uit. Het was een prachtige avond in een meer dan prachtige omgeving. Helemaal happy in bed gerold. Het is nu al fantastisch!

Woensdag, 3 juli (Sesriem, Sossusvlei)

Gisteravond op tijd in bed gerold en vanmorgen op tijd eruit, 6.45 loopt de wekker af. Het is dan hier gewoon nog donker. De zonsopkomst is hier rond 7.30 uur. Dat gaan we eerst eens bekijken en dat is gewoon ook weer helemaal prachtig. Per minuut veranderen de kleuren van de woestijn in de opkomende zon. Dit gaat een mooie dag worden!

Na de zonsopkomst drinken we nog een kop koffie in onze hut en dan pakken we vlot onze rommel in en gaan uitchecken. Bij het uitchecken moeten we onze braai-leen-spullen ook allemaal weer inleveren (bordjes, bestek e.d.) en we moeten de braai afrekenen. Alles bij elkaar opgeteld moeten we 282 dollar afrekenen. Mensen, dat is nog geen € 20,-. Dat was het allemaal meer dan waard. Ik moet even eerlijk bekennen, de fles wijn die ik apart had gehaald gisteren kostte 190 dollar. Maar alles bij mekaar is het geen geld.

Nou, vlot de afwas ingeleverd en dan op weg naar onze lodge die bij deze camp site hoort. Want daar staan voor ons onze ontbijtboxen klaar. Dat is inclusief, dus een kwestie van ophalen. Allemaal prima georganiseerd. Eenmaal onze ontbijtjes opgehaald, moeten we nog een vergunning kopen om Sossusvlei in te kunnen met de auto. Die vergunning kost in totaal dan nog 170 dollar en dan zijn we echt op weg. 

Sossusvlei… tja hoe ga ik dat beschrijven? Wat we vandaag gezien hebben, is eigenlijk alleen maar te laten zien door middel van de foto’s. Kortom, zie de foto’s, het is er PRACHTIG!!

In de ochtend zijn we eerst duin nr. 45 opgegaan. Dat is wel effetjes zwoegen, maar ZEER de moeite waard. En wat een wind! Maar het is een bijzondere ervaring en van de omgeving kan ik maar geen genoeg foto’s maken. Eenmaal retour van duin nr. 45 staat het zweet je in je bilnaad en moet je wel even bekomen van alle inspanning. De conditie laat te wensen over! Als we terug in NL zijn, moet daar toch maar weer eens meer aandacht aan gegeven gaan worden….

Na duin nr. 45 zijn we doorgereden naar Sossusvlei en ook dat is weer meer dan prachtig. Vanaf de parkeerplaats voor je 4X4 (je komt hier trouwens geen niet-4X4-auto’s tegen) kun je jezelf door een shuttle-jeep naar Sossusvlei laten brengen. En vanaf daar is het nog een stuk weer de duinen in naar daadwerkelijk de Sossusvlei. Daar heb je ook de hoogste duin van het park, Big Daddy. Een duin met een hoogte van meer dan 300 meter. Het is inmiddels 30 graden Celcius en daardoor te warm om Big Daddy op te gaan. Duin nr. 45 en de wandeling naar Sossusvlei was samen al een flinke inspanning. Desalniettemin, het is allemaal meer dan mooi om te zien. Eenmaal uitgekeken retour naar de shuttle-jeep en retour naar onze auto. Vervolgens de 60 km terug naar de ingang van het park door het buitenaards mooie gebied. Bij het begin van het park nog even een kleine afslag genomen naar de Sesriem Canyon. Eenmaal daar weer uitgekeken de auto maar eens vol getankt en op weg naar ons volgende overnachtingsadres. Dat is niet ver, 65 km. Maar wel weer over de terror-gravelweg. Ik kruip achter het stuur en we doen bijna anderhalf uur over deze 65 km door ook weer prachtige woestijn. Komen onderweg nog een struisvogel tegen en bereiken dan tegen 16.oo uur onze volgende logde: de Namib Desert Lodge. Daar ook weer een heerlijke kamer en ’s avonds prima gegeten aldaar in het restaurant. 

Mensen, het is hier helemaal top!!! Er gebeuren onverwachte dingen, die hier en daar weer uitdagingen opleveren, maar het is een groot avontuur en daar houden we van.